Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι διαδοχικές συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου συναπτόμενες με το Δημόσιο, τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και τους λοιπούς φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, από την 18η Απριλίου 2001 και εφεξής, δεν μπορούν, ούτε και με νόμο, να μετατραπούν σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αόριστου χρόνου, έστω και αν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς και όχι πρόσκαιρες ή απρόβλεπτες ανάγκες του οικείου φορέα, που προέβη στην πρόσληψη.

Η απόφαση του Αρείου Πάγου, 146/2023, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα το πλήρες κείμενό της, επιφέρει πλήθος ανατροπών σε φορείς του δημοσίου τομέα, αλλά και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου είναι σύνηθες φαινόμενο η πρόσληψη συμβασιούχων, με την προοπτική της μονιμοποίησης.

Μάλιστα, το γεγονός ότι η ισχύς της ορίζεται από τον Απρίλιο του 2001, οι ανατροπές που επιφέρει στις εργασιακές σχέσεις των απασχολουμένων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι αναδρομικές, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, στις συναφθείσες μετά την 18.04.2001 συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου στο δημόσιο ή σε φορείς του δημοσίου τομέα, προκύπτει ακυρότητα των τυχόν μονιμοποιήσεων που έχουν γίνει.