🖋 Γράφει ο Παρατηρητής
Παρά τη διαρκή χρηματοδότηση-μαμούθ που λαμβάνει εδώ και δεκαετίες λόγω της λειτουργίας του ΧΥΤΑ Φυλής —μία από τις μεγαλύτερες και πλέον επιβαρυντικές περιβαλλοντικά εγκαταστάσεις της χώρας— ο Δήμος παραμένει ουραγός σε κρίσιμους τομείς υποδομής, κοινωνικής συνοχής και ποιότητας ζωής. Και αυτό, τη στιγμή που άλλοι δήμοι, με σαφώς λιγότερους πόρους, προοδεύουν και αναβαθμίζονται.
Ο Δήμος Φυλής βρίσκεται, πλέον, σε μια εξαιρετικά δύσκολη καμπή, με συσσωρευμένα και χρονίζοντα προβλήματα να πλήττουν την καθημερινότητα των κατοίκων. Ο Δήμαρχος Χρήστος Παππούς, που βρίσκεται στο τιμόνι της διοίκησης εδώ και περίπου δώδεκα χρόνια, είχε ξεκινήσει τη θητεία του με υψηλές προσδοκίες και όντως, στην αρχική του περίοδο, έγιναν προσπάθειες ενίσχυσης της ασφάλειας και βελτίωσης βασικών υποδομών. Όμως, με την πάροδο του χρόνου, η διοίκηση παρουσίασε σημάδια έντονης κόπωσης και αδράνειας. Η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο να φαίνεται πως ο Δήμος έχει αφεθεί στην τύχη του, χωρίς σχέδιο, χωρίς έλεγχο, χωρίς ενεργό διοικητικό σχήμα.
Η κατάσταση επιδεινώνεται εξαιτίας της πλήρους απουσίας των Αντιδημάρχων και των Αναπληρωτών Δημάρχου από τη δημόσια σφαίρα. Η αδράνειά τους έχει αφήσει κρίσιμους τομείς στην τύχη τους: η καθαριότητα είναι υποβαθμισμένη, τα σχολεία παραμελημένα, οι δημόσιοι χώροι βυθισμένοι στην εγκατάλειψη, ενώ η εγκληματικότητα συνεχίζει να αποτελεί μείζον πρόβλημα χωρίς συντονισμένες δράσεις αντιμετώπισης.
Η εικόνα της διοίκησης θυμίζει πλέον περισσότερο σκηνικό από παλιές ελληνικές ταινίες – με ανοιχτά πουκάμισα, χειραψίες στο καφενείο και υποσχέσεις «για τα πάντα», παρά σύγχρονη τοπική αυτοδιοίκηση που σχεδιάζει, οργανώνει και λογοδοτεί.
Παράλληλα, το κυκλοφοριακό χάος στους δρόμους του Δήμου έχει γίνει καθημερινός εφιάλτης. Η έλλειψη κυκλοφοριακής μελέτης, η ανυπαρξία στοιχειώδους σήμανσης, οι κακοσχεδιασμένοι δρόμοι, το διπλοπαρκάρισμα και η ανεξέλεγκτη κίνηση βαρέων οχημάτων συνθέτουν μια εικόνα ασφυξίας και επικινδυνότητας. Ορισμένα σημεία, όπως η λεωφόρος Φυλής, η Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Καραϊσκάκη, η Ανθέων και οι δρόμοι γύρω από τα σχολικά συγκροτήματα, μετατρέπονται σε παγίδες για οδηγούς και πεζούς.
Κανένα σοβαρό σχέδιο για ήπια κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση δεν έχει προταθεί, ενώ οι παρεμβάσεις περιορίζονται σε μεμονωμένες ασφαλτοστρώσεις χωρίς ευρύτερο σχεδιασμό. Η καθημερινή μετακίνηση εργαζομένων, μαθητών και ηλικιωμένων γίνεται όλο και πιο δύσκολη και επικίνδυνη, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη χαμηλή ποιότητα ζωής στην περιοχή.
Είναι όμως σημαντικό να τονιστεί ότι δεν μπορούμε όλα να τα περιμένουμε από τον Δήμαρχο. Ένας σύγχρονος, δημοκρατικός Δήμος δεν είναι υπόθεση ενός προσώπου — όσο ισχυρό κι αν είναι θεσμικά. Η λειτουργία του απαιτεί ενεργούς, ικανούς και υπεύθυνους συνεργάτες, που να αναλαμβάνουν το βάρος της διοίκησης στους τομείς ευθύνης τους. Ο θεσμός του Δημάρχου δεν είναι «μαγικό ραβδί» και η μετατροπή του σε μοναδικό αποδέκτη της αγανάκτησης των πολιτών, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι, δε λύνει τα προβλήματα.
Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση δεν δείχνει ικανή να αποτελέσει μια ουσιαστική και υπεύθυνη εναλλακτική λύση. Η παρουσία της είναι σποραδική, αποσπασματική, χωρίς σαφές πρόγραμμα, χωρίς οργανωτική δομή και χωρίς σταθερή, μαχητική φωνή στα δημοτικά συμβούλια ή στις γειτονιές. Έτσι, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε δημιουργεί προσδοκίες αλλαγής. Εάν δεν κινηθεί με έγκαιρο, οργανωμένο και σοβαρό τρόπο —κάτι που απαιτεί και χρόνο, και προγραμματισμό, και οικονομική δυνατότητα—, δεν διαφαίνεται ότι θα μπορέσει να πετύχει οποιαδήποτε σοβαρή αναγνώριση από τους δημότες στο μέλλον.
Ο Δήμος Φυλής χρειάζεται επειγόντως επανεκκίνηση. Χρειάζεται νέες δυνάμεις, γνήσιο ενδιαφέρον, διαφάνεια, σχέδιο και συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, η περιοχή θα συνεχίσει να παρακμάζει, και οι κάτοικοι να βιώνουν τις συνέπειες ενός κράτους που «αποζημιώνει» την περιβαλλοντική καταστροφή με χρήματα, χωρίς καμία ουσιαστική μέριμνα για ποιότητα ζωής και κοινωνική δικαιοσύνη.